زمانی، بسیاری از اجزای دستگاه برای حفاظت از تداخل الکترومغناطیسی (EMI) از فلز ساخته شده بودند، اما حرکت به سمت پلاستیک جایگزین مناسبی است. برای غلبه بر بزرگترین ضعف پلاستیک در کاهش تداخل الکترومغناطیسی، عدم هدایت الکتریکی، مهندسان شروع به جستجوی راه‌هایی برای فلزی کردن سطح پلاستیک کردند. برای یادگیری تفاوت بین چهار روش رایج آبکاری پلاستیک، راهنمای ما در مورد هر روش را بخوانید.
ابتدا آبکاری خلاء ذرات فلز تبخیر شده را روی یک لایه چسب روی قطعات پلاستیکی اعمال می کند. این امر پس از تمیز کردن کامل و عملیات سطحی برای آماده سازی بستر برای اعمال رخ می دهد. پلاستیک متالیز شده در خلاء دارای چندین مزیت است که مهمترین آنها این است که می توان آن را به طور ایمن در یک سلول خاص نگهداری کرد. این باعث می‌شود که نسبت به روش‌های دیگر سازگارتر با محیط‌زیست باشد و در عین حال از یک پوشش محافظ EMI موثر استفاده می‌شود.
پوشش شیمیایی نیز سطح پلاستیک را آماده می کند، اما با اچ کردن آن با محلول اکسید کننده. این دارو هنگامی که قطعه در محلول فلزی قرار می گیرد، اتصال یون های نیکل یا مس را تقویت می کند. این فرآیند برای اپراتور خطرناک تر است، اما محافظت کامل در برابر تداخل الکترومغناطیسی را تضمین می کند.
یکی دیگر از روش های رایج آبکاری پلاستیک ها، آبکاری الکتریکی، شباهت هایی به رسوب شیمیایی دارد. همچنین شامل فرو بردن قطعه در محلول فلزی است، اما مکانیسم کلی متفاوت است. آبکاری رسوب اکسیداتیو نیست، بلکه پوشش پلاستیک در حضور جریان الکتریکی و دو الکترود است. با این حال، قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، سطح پلاستیک باید از قبل رسانا باشد.
یکی دیگر از روش های رسوب فلز که از مکانیزم منحصر به فردی استفاده می کند، اسپری شعله است. همانطور که ممکن است حدس بزنید، اسپری شعله از احتراق به عنوان وسیله ای برای پوشش پلاستیک استفاده می کند. به جای تبخیر فلز، شعله اتمیزر آن را به مایع تبدیل کرده و روی سطح اسپری می کند. این یک لایه بسیار ناهموار ایجاد می کند که فاقد یکنواختی روش های دیگر است. با این حال، این یک ابزار سریع و نسبتاً ساده برای کار با مناطقی از اجزاء است که دسترسی به آنها سخت است.
علاوه بر پخت، روشی برای پاشش قوس الکتریکی نیز وجود دارد که در آن از جریان الکتریکی برای ذوب فلز استفاده می شود.
زمان ارسال: اوت-12-2022
