در یک زمان ، بسیاری از اجزای دستگاه برای محافظت از تداخل الکترومغناطیسی (EMI) از فلز ساخته شده اند ، اما حرکت به پلاستیک جایگزین مناسبی را ارائه می دهد. برای غلبه بر بزرگترین ضعف پلاستیک در تضعیف تداخل الکترومغناطیسی ، عدم هدایت الکتریکی ، مهندسان شروع به جستجوی راه هایی برای فلز سازی سطح پلاستیک کردند. برای یادگیری تفاوت بین چهار روش رایج پلاستیک پلاستیک ، راهنمای ما برای هر روش را بخوانید.
ابتدا ، آبکاری خلاء ذرات فلزی تبخیر شده را روی یک لایه چسب روی قطعات پلاستیکی اعمال می کند. این کار پس از تمیز کردن کامل و تصفیه سطح برای تهیه بستر برای کاربرد رخ می دهد. پلاستیک فلزی خلاء دارای مزایای بسیاری است که اصلی ترین آنها این است که می توان آن را با خیال راحت در یک سلول خاص نگه داشت. این امر باعث می شود ضمن استفاده از یک پوشش موثر EMI محافظ ، از سایر روشها سازگار با محیط زیست باشد.
پوشش شیمیایی همچنین سطح پلاستیک را آماده می کند ، اما با استفاده از آن با یک محلول اکسید کننده. این دارو هنگام قرار دادن قسمت در محلول فلزی ، اتصال یون های نیکل یا مس را ترویج می کند. این فرآیند برای اپراتور خطرناک تر است ، اما محافظت کامل در برابر تداخل الکترومغناطیسی را تضمین می کند.
یکی دیگر از روشهای متداول پلاستیک ، آبکاری ، شباهت هایی با رسوب شیمیایی دارد. همچنین شامل غوطه ور شدن بخشی در یک محلول فلزی است ، اما مکانیسم کلی متفاوت است. آبکاری رسوب اکسیداتیو نیست ، بلکه پوشش پلاستیک در حضور یک جریان الکتریکی و دو الکترود است. با این حال ، قبل از این که این اتفاق بیفتد ، سطح پلاستیک باید از قبل رسانا باشد.
یکی دیگر از روشهای رسوب فلزی که از یک مکانیسم منحصر به فرد استفاده می کند ، اسپری شعله است. همانطور که احتمالاً حدس زده اید ، اسپری شعله از احتراق به عنوان رسانه ای برای پوشش پلاستیک استفاده می کند. به جای تبخیر فلز ، اتمیزر شعله آن را به یک مایع تبدیل می کند و آن را روی سطح اسپری می کند. این یک لایه بسیار خشن ایجاد می کند که فاقد یکنواختی روش های دیگر است. با این حال ، این ابزاری سریع و نسبتاً ساده برای کار با مناطق سخت با قطعات است.
علاوه بر شلیک ، روشی برای پاشش قوس وجود دارد که در آن از جریان الکتریکی برای ذوب شدن فلز استفاده می شود.
زمان پست: 12-2022 اوت
